was successfully added to your cart.

Biblia mówi o 3 rodzajach ofiarności. Możemy Bogu dawać dary, dziesięciny i pierwociny.

Dary są wyrazem wdzięczności Bogu, dziesięciny wynikają z posłuszeństwa i stanowią 1/10 dochodu, a pierwociny są szczególnym rodzajem daru, który oddaje Bogu cześć i uwielbienie.

Zajrzyjmy do Księgi Nehemiasza rozdział 12 i wiersz 44, który właśnie wspomina o tych 3 formach dawania.

W tym dniu ustanowiono też mężów dla dozorowania składnic z zapasami pochodzącymi z darów, pierwocin, dziesięcin, aby w nich gromadzono z miejskich posiadłości udziały prawem ustalone dla kapłanów i dla Lewitów

Te 3 rodzaje dawania są różne, ale wszystkie są ważne. Każdy rodzaj ofiarności spełnia jakąś funkcję i niesie za sobą określony rodzaj błogosławieństwa. Praktykowanie wszystkich razem z pełną świadomością przynosi wiele dobrego.

Jednak dzisiaj w szczególny sposób chciałabym zająć się pierwociną. To temat rzadko poruszany, ale moim zdaniem ważny i przynoszący wiele błogosławieństwa do życia.

CO TO JEST PIERWOCINA?

Aby odpowiedzieć sobie na pytanie, czym jest pierwocina sięgnijmy do bardzo znanego wersetu, który mówi na ten temat. Chciałabym jednak, abyśmy przeczytali go z różnych tłumaczeń Biblii.

Przyp. 3, 9 – 10

Czcij Pana darami ze swojego mienia i z pierwocin wszystkich swoich plonów! I będą twoje stodoły wypełnione ponad miarę, a twoje prasy opływać będą w moszcz. (BW)

Czcij Pana darami swego mienia, najlepszą cząstką swoich dochodów, wówczas twoje spichlerze będą wypełnione, a twoje tłocznie opływać będą w moszcz. (EIB)

Czcij Boga wszystkim, co posiadasz, daj Mu to, co pierwsze i najlepsze, wówczas twoje stodoły będą pękać (z nadmiaru zboża – mój dodatek), a twoje cysterny na wino będą przepełnione (MsgB)

Słowo pierwocina użyte w cytowanym wyżej fragmencie w języku hebrajskim brzmi „reshith” (רֵאשִׁית) i pochodzi od hebrajskiego słowa „rosh”.

Hebrajskie słowo „rosh” możemy przetłumaczyć jako początek, głowa, pierwszy, coś, co jest pierwsze, co idzie na początku. Jako ciekawostkę dodam, że słowo „reshith” zostało użyte również w 1 Moż. 1, 1: „Na początku Bóg stworzył ……”

W Prawie Mojżeszowym Bóg wielokrotnie wzywał Izraelitów do dawania pierwocin. Przytoczę tylko niektóre fragmenty z Biblii, które mówią właśnie o takim dawaniu.

5 Mojż. 22, 28 – 29 Nie będziesz odkładał na później składania ofiary z pierwocin twego żniwa i winobrania. Mnie poświęcisz twego pierworodnego syna. Tak samo postąpisz z pierwszym płodem twojej krowy i owcy; pozostawisz go przez siedem dni przy matce, a ósmego dnia Mi go oddasz.

2 Mojż. 23, 19 Najlepsze pierwociny z plonów ziemi twojej przyniesiesz do domu Pana, Boga twego.

Pierwocina nie jest jednak instytucją wynikającą z Prawa Mojżeszowego. Na długo przed jego nadaniem pierwocinę złożył Abel. Chciałabym, abyśmy w poniższym fragmencie zwrócili uwag to, jakie dary złożył Kain, a jakie Abel.

1 Mojż. 4, 3 – 5 Po niejakim czasie Kain złożył Panu ofiarę z plonów rolnych; Abel także złożył ofiarę z pierworodnych trzody swojej i z tłuszczu ich. A Pan wejrzał na Abla i na jego ofiarę. Ale na Kaina i na jego ofiarę nie wejrzał (…)

Kain złożył ofiarę z płodów rolnych, a Abel złożył ofiarę z pierworodnych trzody swojej i z tłuszczu ich.

Zobaczmy subtelną różnicę między tym, co złożył Kain, a tym, co ofiarował Abel. Abel przekazał Bogu pierwocinę. Oddał Bogu to, co miał najlepsze – pierworodne ze swojej trzody. Kain dał Najwyższemu po prostu część swoich plonów rolnych. Biblia nie wspomina o tym, że była to pierwocina. Skoro jednak w przypadku Abla mowa jest o złożeniu pierworodnych zwierząt, to jestem przekonana, że właśnie w tym tkwi różnica między darem Kaina a darem Abla. Każdy z nas dostaje różne prezenty. Wśród prezentów, które dostaliśmy na pewno były takie, które nas poruszyły, ale też i takie, o których wiedzieliśmy, że są dane nieszczerze i nie było w tym serca darczyńcy. Czasami lepiej takich prezentów nie otrzymywać. Tak samo czuje Bóg, kiedy składamy mu dary. Jeżeli jest to szczere i wyraża nasze uwielbienie dla Boga, to Boże serce jest poruszone. Właśnie tak, jak to było w przypadku Abla, który oddał Bogu to, co miał pierwsze i najlepsze. Jeżeli zaś składamy Bogu ofiarę nieszczerze, tylko po to, by coś od Niego uzyskać, to trudno by taki dar dotknął serca Boga. Myślę, że najzwyczajniej jest Mu bardzo przykro. Podobnie mogło być w przypadku daru Kaina.

Pierwocina to jest pierwsza i najlepsza część naszych dochodów. Co to jednak znaczy pierwsza i najlepsza? W przypadku uprawy ogrodu czy sadu to jest proste. To będą pierwsze warzywa czy też owoce, jakie się pojawią. Natomiast w przypadku pieniędzy, to oddzielenie dla Boga jakieś części zaraz po tym, jak pieniądze wpłyną na nasze konto czy do naszego portfela – jeszcze zanim opłacimy rachunki. To jest to pierwsze i najlepsze. Nie jest to największa część, ale pierwsza i ta najlepsza. To może być 1 zł, 10 zł, 50 zł, 100 zł, albo 1 000 zł. Wszystko zależy od dającego. Chodzi o to, by było to pierwsze, oddzielone zanim zagospodarujemy nasze pieniądze na inne cele.

Właśnie to pierwsze i najlepsze, które oddzielamy dla Boga jest formą naszej czci i uwielbienia.

Jest coś specjalnego w pierwszym. Kiedy autor wydaje książkę i daje np. swojemu przyjacielowi pierwszy egzemplarz, to jest to forma wyróżnienia. Ofiarowanie pierwszego egzemplarza książki mówi o tym, że osoba, która go otrzymała jest dla mnie ważna i wyjątkowa. Podobnie podczas przyjęcia urodzinowego. Jeżeli daję przyjacielowi pierwszy kawałek tortu urodzinowego, to w ten sposób mówię: „jesteś dla mnie ważny”. Jest coś szczególnego w dawaniu czegoś, co jest pierwsze i najlepsze.

To samo dotyczy Boga. Jeżeli dajemy Mu pierwszą cząstkę tego, co do nas przychodzi mówimy w ten sposób: „Jesteś dla mnie ważny. Jesteś szczególny dla mnie. Wskazuję Cię jako najważniejszą osobę w moim życiu poprzez oddanie Ci tego, co pierwsze i najlepsze.”

Pierwociny nie dotyczą tylko pieniędzy, czy majątku. One dotyczą także czasu. Kiedy poświęcamy pierwszą i najlepszą cząstkę naszego czasu Bogu, to jest również sposobem na oddanie Mu czci.

Polecane pozycje ze sklepu Crown

Kupując w naszym sklepie stajesz się częścią tego, jak pomagamy innym.

Efekty dawania pierwociny

1) PIERWOCINA UŚWIĘCA TO, CO POZOSTAJE

Dawanie Bogu pierwocin z naszych przychodów i naszego czasu powoduje, że nasze pozostałe przychody i nasz pozostały czas stają się święte. Pierwociny uświęcają to, co nam pozostaje. Zobaczmy poniższe fragmenty, które wyjaśnią nam, o czym mówię.

Bóg mówi, że to, co pierworodne jest święte.

4 Mojż. 3, 13 … gdyż do mnie należy każdy pierworodny. W dniu, gdy zabiłem każdego pierworodnego w ziemi egipskiej, poświęciłem sobie każdego pierworodnego w Izraelu, od człowieka do bydlęcia. Do mnie należeć będą;

Natomiast w Liście do Rzymian czytamy, że:

Rzym 11, 16a (BW) A jeśli zaczyn jest święty, to i ciasto

Rzym 11, 16a (B. Warsz.-Praska) Jeżeli pierwociny (ciasta) są święte, to i wszystko ciasto okaże się świętym

Z powyższego wynika, że skoro pierwocina jest święta, to ta część, która pozostaje po jej daniu – również jest święta.

2) PIERWOCINY PRZYNOSZĄ BŁOGOSŁAWIEŃSTWO

Dawanie pierwocin przynosi błogosławieństwo. O tym czytamy w poniższych fragmentach.

Ezech 44, 30 Do kapłanów będzie należeć to, co najlepsze ze wszystkich pierwocin wszelkiego rodzaju i wszystkie wasze ofiary podniesienia wszelkiego rodzaju ze wszystkich waszych danin. To, co najlepsze z waszego ciasta, dacie kapłanowi, aby spoczęło błogosławieństwo na waszych domach.

Przyp. 3, 9 – 10 Czcij Pana darami ze swojego mienia i z pierwocin wszystkich swoich plonów! I będą twoje stodoły wypełnione ponad miarę, a twoje prasy opływać będą w moszcz.

W Biblii mamy wiele przykładów, które pokazują, że pierwocina „rozwiązuje worek” z błogosławieństwem:

  • Abraham złożył Izaaka jako pierworodnego syna. Ofiarowanie Izaaka przyniosło błogosławieństwo w postaci całego narodu wybranego, jakim jest Izrael. Abraham stał się ojcem narodu żydowskiego, który istnieje do dzisiaj i ma się całkiem dobrze. Biblia mówi, że my jako ludzie wierzący również jesteśmy dziećmi Abrahama przez wiarę.
  • Jerycho jako pierwsze miasto zdobyte przez Izraelitów w Kanaanie zostało oddane Bogu. Samo miasto zostało zniszczone, a złoto, srebro, naczynia z brązu i mosiądzu trafiły do Bożego skarbca. Izrael oddał Jerycho jako pierwocinę, a potem zdobył ziemię mu obiecaną przez Boga, ziemię mlekiem i miodem płynącą.
  • Hana, która nie mogła mieć dzieci, po wielu usilnych modlitwach poczęła i urodziła chłopca – Samuela. Kiedy chłopiec podrósł ofiarowała go na służbę Bogu jako swego pierworodnego. Samuel stał się wielkim prorokiem Pana, a Hana urodziła jeszcze trzech synów i dwie córki.
  • Bóg również oddał jako pierwocinę swojego pierworodnego Syna, Jezusa – byśmy mieli życie wieczne. W wyniku ofiary Boga miliony ludzi stało się Jego dziećmi, dostąpiło usynowienia i doświadczyło życia wiecznego.

3) PIERWSI NAWRÓCENI JAKO ZALĄŻEK TEGO, CO MA NADEJŚĆ

Jeżeli ktoś nawrócił się jako pierwszy w pracy, w rodzinie lub w mieście lub określonej społeczności to taka osoba jest pierwociną, pierwszym plonem żniwa, które ma nadejść. Taka osoba ma szczególne namaszczenie do żniwa. Zobaczmy, w jaki sposób Paweł pisał o osobach nawróconych jako pierwsze w miejscach, gdzie głosił ewangelię.

Rzym. 16,5 Pozdrówcie Epeneta, umiłowanego mojego, który jest pierwszym (gr. aparche, dosł. pierwszym owocem, pierwociną) wierzącym w Chrystusa w Azji.

1 Kor 16, 15 A proszę was, bracia: wiecie, że domownicy Stefana byli pierwszymi (gr. aparche, dosł. pierwszym owocem, pierwociną) wyznawcami w Achai i że poświęcili się służbie dla świętych;

Podsumowanie

Dawanie pierwocin ma sens, jeśli płynie z naszego serca i jest rezultatem tego, co dzieje się w sercu. Pierwociny zadziałają i przyniosą błogosławieństwo, jeżeli z naszego serca płynie postawa, że to właśnie Jezus jest w moim życiu Pierwszy. Pierwocina nie zadziała, jeśli dajemy ją „z automatu”. Chodzi o to, aby dawanie pierwociny było rezultatem uznania w sercu, że Bóg w moim życiu jest Pierwszy i Najważniejszy. Jeżeli Bóg jest Pierwszy to wszystko inne jest na swoim miejscu. A skoro Bóg jest Pierwszy, to chcę uczcić Go jako Pierwszego. Dlatego też to, co mam najlepsze oddaję Jemu, który jest Pierwszy. Najlepszą i pierwszą część moich dochodów, najlepszą część moich plonów, najlepszą część mojego czasu daję Temu, który jest Pierwszy.

To, co pierwsze i najlepsze należy do tego, który jest Pierwszy w moim życiu.

Jeżeli dajemy pierwociny właśnie z takim nastawieniem, z taką postawą serca to właśnie ta postawa otwiera dla nas Boże serce. Taka postawa i tak dana pierwocina otwiera dla nas Bożą przychylność i Boże błogosławieństwo.

Dawanie pierwocin wiąże się również z szukaniem najpierw Bożego Królestwa i Jego sprawiedliwości. Skoro bowiem uznajmy, że Bóg jest w naszym życiu najważniejszy, to skupiamy się przede wszystkim na Nim i na tym wszystkim, co jest Jego, a więc również i na Jego Królestwie. I w tym miejscu mamy obietnicę, że wszystko inne będzie nam dodane.

Czas dawania pierwocin to czas radości i świętowania, bo kiedy dajemy pierwocinę:

  • honorujemy i uwielbiamy Boga jako Pierwszego i Najważniejszego w naszym życiu,
  • aktywujemy moc Bożego błogosławieństwa nad swoim życiem,
  • uświęcamy to, co pozostaje po daniu pierwociny,
  • ogłaszamy, że Bóg zatroszczy się o nas i będzie nas zaopatrywał,
  • przypominamy i ogłaszamy w ten sposób, że Bóg jest źródłem naszego błogosławieństwa i zaopatrzenia,
  • przypominamy sobie, ż Bóg jest naszą pierwszą miłością,
  • uwalniamy objawienie, które prowadzi nas z miejsca ofiarności do czasu żniwa.

Dlatego też, kiedy dajemy Bogu pierwocinę to róbmy to z radością.

Włóżmy całą swoją siłę w to, aby się cieszyć. Tańczmy, skaczmy, krzyczmy dla Boga. To czas radości, to czas tańca, to czas okrzyków.

Na koniec pragnę zachęcić Czytelników, abyście – jeżeli tylko chcecie – uczcili Boga swoją pierwociną, oddzielając z najbliższej wypłaty – zaraz po jej wpłynięciu – jakąś część jako pierwocinę. Zanieście ją do swojego Kościoła lub wspólnoty i dając pomódlcie się w następujący sposób:

Panie Jezu, dziękuję Ci, że troszczysz się o mnie i mnie zaopatrujesz. Przynoszę Ci dzisiaj moją pierwocinę. To jest pierwsza i najlepsza część moich dochodów. Chcę w ten sposób uczcić Ciebie i wyrazić to, że jesteś Pierwszy i Najważniejszy w moim życiu, mojej rodzinie, mojej pracy i moich finansach. Jesteś miłością mojego życia. Wiem, że Ty zatroszczysz się o to, co mi pozostało. Kocham i uwielbiam Ciebie. Jesteś wspaniały. Proszę przyjmij mój dar i niech wypełnią się dla mnie Twoje plany. Amen.”

Artykuł zamieszczony za zgodą autorki, źródło: https://wp.me/p38O5l-18r

DANE FUNDACJI

Fundacja Crown
ul. Zamiejska 7
05-800 Pruszków

Coś nie działa? Napisz